Taşeron firma bünyesinde bir kamu kurumunda çalışan emekçi, karıştığı (hırsızlık) cürmünden ötürü mahpus cezası aldı. Cezaevine gönderilen personel, işten çıkarıldı. İhbar ve kıdem tazminatını talep eden personel, İş Mahkemesi’nin kapısını çaldı. Davacı emekçi; iş mukavelesinin mutlaklaşan ceza sebebiyle feshedildiğini ileri sürerek kıdem ve ihbar tazminatı alacaklarının davalıdan tahsilini talep eetti. Davalı şirket sahibi ise iş kontratının davacının hırsızlık sebebiyle mahkum olması ve cezaevine girmesi sebebiyle kıdem tazminatı ödenmeksizin feshedildiğini lisana getirdi.
Toplu İş Mukavelesinin 56/6 unsurunda yüz kızartıcı kabahatlerden karar giyenlerin iş kontratlarının feshedileceğinin belirtildiğini savunarak davanın reddine karar verilmesini istedi. Mahkeme, davanın reddine hükmetti. Karara karşı, davacı taraf istinaf kanun yoluna başvurdu. Bölge Adliye Mahkemesi, itirazın reddine hükmetti. Davacı mahkum emekçi bu sefer kararı temyiz etti. Yargıtay 9. Hukuk Dairesi emsal nitelikte bir karara imza attı.
Kararda; emekçinin yalnızca iş mukavelesinin patron tarafından 4857 sayılı İş Kanunu’nun ahlak ve âlâ niyet kurallarına uymayan hallerin düzenlendiği 25/II hususunda belirtilen sebeplerle feshedilmesi halinde kıdem tazminatına hak kazanamayacağı vurgulandı. Patronun 4857 sayılı İş Kanunu’nun 25/I, 25/III ve 25/IV unsurundaki sebeplere dayalı olarak iş mukavelesini sonlandırması halinde haklı bir sebep olsa bile kıdem tazminatı ödemesi gerektiği belirtildi.
Yargıtay kararında şöyle denildi:
“Belirtmek gerekir ki; işyeri dışında ve işyeri ile ilgisiz bir cürümden ötürü katılaşan kararın infazı çerçevesinde cezaevine girilmesi hali, İş Kanunu 25/IV çerçevesinde değildir. Mahkumiyet hali çalışandan kaynaklanmakta olup bir haftayı aştığı takdirde emekçiyi çalışmaktan alıkoyan zorlayıcı neden vardır. Çünkü, işyeri dışında işyeri ile ilgisiz hatanın infazı için işe devamsızlık kelam konusu olup devamsızlık iradi değildir. Çalışanın iş mukavelesinin zorlayıcı nedenlerle 25/III bendi uyarınca feshi halinde, patronun bildirim koşuluna uyma ya da ihbar tazminatı yükümlülükleri bulunmamaktadır. Derhal fesih hakkı vardır. Lakin, az üstte açıklandığı üzere mülga 1475 sayılı Yasanın 14 üncü unsuru uyarınca kıdem tazminatının ödenmesi gerekir. Somut uyuşmazlıkta, davacının iş kontratının işyeri dışında işlediği cürümler sebebiyle karar giymesi sebebiyle sonlandırıldığı, emekçinin cezaevine giriş tarihi 16.08.2015 olup toplam mahkumiyet mühletinin 6 yıl 4 ay olduğu ortadadır. 4857 sayılı İş Kanunu’nun 24/III unsuru uyarınca emekçiyi işyerinde bir haftadan fazla müddet ile çalışmaktan alıkoyan zorlayıcı bir sebebin ortaya çıktığının kabulü gerektiği, bu durumda patronun derhal fesih hakkının olduğu lakin kıdem tazminatının ödenmesi gerektiği anlaşılmıştır. Fesih sebebi ile bağlılık prensibi de gözetilerek kıymetlendirme yapıldığında, fesih konusu yapılan hareketin doğruluk ve bağlılığa karşıtlık ya da sadakat borcunun ihlali çerçevesinde ele alınması mümkün değildir. Açıklanan sebeplerle, 26.10.1989-16.08.2015 tarihleri ortasında davalıya ilişkin işyerinde geçen çalışması sebebiyle kıdem tazminatı ödenmesi gerekirken bu konunun gözetilmemesi kanunun açık kararına karşıt olduğundan kıdem tazminatının karar altına alınması için kararın bozulması gerekmiştir.”
